O kosztach postępowania w II instancji Sąd orzekł w myśl art. 520 § 1 kpc i dlatego oddalił wniosek uczestników o zasądzenie na ich rzecz zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu odwoławczym. Postanowienie o sygnaturze IV Ca 649/15 wydane przez Sąd Okręgowy w Płocku w składzie sędziowskim: Joanna Świerczakowska Autopromocja. Wynika ona wprost z przepisu art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, iż „strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu)”. Koszty procesu obejmują: koszty sądowe, a więc opłaty sądowe oraz podlegające spadkobiercy, jak również z przyczyn wskazanych w art. 177 § 1 pkt 5 i 6, jeżeli wniosek o podjęcie postępowania nie został zgłoszony w ciągu roku od daty postanowienia o zawieszeniu. Umorzenie postępowania na podstawie art. 182 § 1 k.p.c., zawieszonego na skutek niewskazania przez powoda w wyznaczonym terminie adresu pozwanego (art. WSA zwrócił też uwagę, że wynagrodzenie dla kuratora strony stanowi koszt postępowania administracyjnego. Po wydaniu przez organ rozstrzygnięcia w przedmiocie wniosku o przyznaniu wynagrodzenia, kurator będzie mógł domagać się kontroli orzeczenia przez sąd administracyjny, zgodnie z art. 3 §2 pkt 4 p.p.s.a. Wniosek o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego zgłoszony w odpowiedzi na apelację wniesioną po upływie terminu określonego w art. 372 KPC jest skuteczny. Uchwała SN z 16.2.2012 r., III CZP 1/12 Wynika to z przepisów art. 98 i art. 109 k.p.c. Skoro, zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą (a przynajmniej z utrwaloną praktyką ), przyjmujemy, że powód w takiej sytuacji wygrywa spór to należą mu się koszty procesu. Wymogi są dwa: musi wygrać proces i złożyć wniosek o zwrot kosztów (spis kosztów). Data wydania: 2000-12-13. UCHWAŁA Z DNIA 13 GRUDNIA 2000 R. I KZP 42/2000. W wypadku umorzenia postępowania karnego na podstawie art. 11 § 1. k.p.k. w sprawie toczącej się z oskarżenia publicznego brak jest podstaw do. zasądzenia od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego poniesionych. W przypadku złożenia przez stronę wniosku o zasądzenie kosztów według norm przepisanych, sąd orzekający będzie stosował stawki zastępstwa procesowego adwokata lub radcy prawnego określone w Rozporządzeniach. Orzekając o wysokości przyznanych stronie kosztów procesu sąd bierze pod uwagę: celowość poniesionych kosztów, Dnia 1 lutego 2018 r. powódka złożyła wniosek (k. 32) o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania zabezpieczającego prowadzonego na podstawie ww. nakazu zapłaty w kwocie 744,94 zł oraz kosztów zastępstwa w postępowaniu zabezpieczającym – 600 zł. Wniosek taki wspiera w szczególności wykładnia systematyczna, wskazująca na odrębności postępowania zabezpieczającego wynikające z art. 165 § 5 pkt 4 i art. 200 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej i podkreślająca zarazem konieczność wszczęcia (w sposób odformalizowany, jakkolwiek niezależnie) tegoż (kolejnego) postępowania (jako Iko3bFi. Przed zainicjowaniem procesu, wnioskodawczyni złożyła wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia. Żądanie w tym zakresie zostało częściowo uwzględnione przez sąd okręgowy. Sąd pierwszej instancji zakazał obowiązanej zbywania weksla własnego na rzecz jakichkolwiek osób trzecich w drodze przelewu lub indosu lub w jakikolwiek inny sposób. Sąd wyznaczył zarazem dla wnioskodawczyni termin dwóch tygodni, w którym powinna wnieść pozew, który został zabezpieczony. Na wypadek niezłożenia pozwu w terminie, sąd zastrzegł rygor upadku zabezpieczenia. Zażalenie obowiązanej Z rozstrzygnięciem sądu okręgowego nie zgodziła się obowiązana. W zażaleniu wniosła o odrzucenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia. Skarżąca wskazała, że nie było dopuszczalnym orzekanie w sprawie przez sąd, skoro pomiędzy stronami toczy się analogiczne postępowanie o udzielenie zabezpieczenia roszczenia w innej sprawie - przed warszawskim sądem okręgowym. Sąd apelacyjny oddalił wniesione zażalenie. Zwrócił uwagę, że zarzuty zawarte w zażaleniu nie zasługiwały na uwzględnienie. W szczególności nie był trafny zarzut skarżącej, iż należało odrzucić wniosek o zabezpieczenie. W sprawie nie doszło bowiem do naruszenia przepisu art. 199 § 1 pkt 2 Sąd apelacyjny przypomniał, że w świetle tego przepisu sąd odrzuca pozew jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa jest w toku albo została już prawomocnie osądzona. Różne sprawy Sąd apelacyjny ustalił, że między stronami nie jest prowadzone analogiczne postępowanie sądowe. W sprawie, której sygnaturę przedstawiła skarżąca w zażaleniu, takie postępowanie było prowadzone wcześniej. W postępowaniu tym złożono wniosek o udzielenie zabezpieczenia. Wniosek ten został jednak cofnięty. Z tego względu warszawski sąd uchylił postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia. Jednocześnie sąd umorzył postępowanie wywołane wnioskiem o udzielenie zabezpieczenia. Postanowienie o umorzeniu stało się prawomocne - zaznaczył sąd apelacyjny. Krytyka praktyki Sąd apelacyjny wskazał, że niejednokrotnie strony składają takie same wnioski o udzielenie zabezpieczenia jednocześnie w różnych sprawach. Krakowski sąd apelacyjny w postanowieniu z r. w sprawie I ACz 2198/14 (LEX nr 1623874) skrytykował taką praktykę. Sąd ten zwrócił jednak uwagę, że nie ma w takiej sytuacji podstaw, do tego by kolejny wniosek o udzielenia zabezpieczenia odrzucić, nawet jeśli byłby oparty na tych samych okolicznościach. Sąd Apelacyjny w Krakowie zauważył bowiem, że przepis dotyczący odrzucania pozwu posługuje się pojęciem „stan sprawy w toku”, natomiast jeśli postępowanie o zabezpieczenie wszczęte jest przed wytoczeniem powództwa, to nie ma mowy o „stanie sprawy w toku”. Dopiero z doręczeniem odpisu pozwu stronie przeciwnej ma miejsce stan sprawy w toku. Na tę kwestię zwrócono uwagę w szeregu orzeczeń. Co bada sąd Sąd odwoławczy zwrócił uwagę, że w postępowaniu zabezpieczającym badane są pewne zagadnienia związane z istotą sporu w sprawie. Nie oznacza to jednak, że w tym postępowaniu ma miejsce rozpoznanie sprawy jako takiej. Z tego więc względu, nie ma podstaw do odrzucenia wniosku o zabezpieczenie z powołaniem się na przepis art. 199 § 1 pkt 2 Odmienna interpretacja tego przepisu byłaby bowiem sprzeczna z istotą postępowania zabezpieczającego. Zatem, zarzut podniesiony przez obowiązaną nie był zasadny. Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z r., V AGz 480/18, LEX nr 2530620. Przyznam, że z lekkim niepokojem odebrałem korespondencją z sądu odwoławczego w sprawie którą opiszę. Spodziewałem się rozstrzygnięcia mojego zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji. Oddalenie zażalenia skomplikowałoby znacznie proces odzyskiwania wydatków na postępowanie zabezpieczające. Otworzyłem kopertę i szybko przebiegłem wzrokiem treść rozstrzygnięcia. Szukałem jednego słowa: „uchylić”. Było. Wyobraź sobie, że po złożeniu pozwu w postępowaniu nakazowym i otrzymaniu nakazu w tymże postępowaniu składasz wniosek o zabezpieczenie, opłacasz go i skutecznie zabezpieczasz roszczenie. Pełnia szczęścia: roszczenie zabezpieczone zatem pieniądze jakie wydałeś na zabezpieczenie nie poszły na marne. Pozostaje tylko odzyskać poniesione koszty zabezpieczenia. Tylko….tylko kiedy to zrobić? Przepisy milczą na ten temat. Termin końcowy do złożenia takiego wniosku – po którym uprawnienie wygasa – wypracowała doktryna i orzecznictwo, zaś jeśli chodzi o termin początkowy to nie ma jednolitego stanowiska. Sąd pierwszej instancji oddalił mój wniosek jako przedwczesny przy czym postanowienie sądu o oddaleniu mojego wniosku doręczono mi dawno po upływie terminu końcowego. 🙂 Złożyłem zażalenie. Jeśliby przyjąć interpretację sądu pierwszej instancji wynikałoby, że jesteś wierzycielu ograniczony w złożeniu wniosku dwoma granicznymi terminami, przy czym tak naprawdę nie wiesz kiedy upływają. Sąd odwoławczy uchylił zaskarżone postanowienie zaś w uzasadnieniu podzielił argumenty wskazane w moim zażaleniu 🙂 Pamiętaj: w postępowaniu zabezpieczającym czy egzekucyjnym warto mieć doświadczonego pełnomocnika 🙂 W czym mogę Ci pomóc?